XX. mendeko Euskararen Corpus estatistikoa
Testuingurua
Edozein modutan ere eskerrak emaiten dizkiot hasieran Ezagutzen ditudanen artean arazoa ongien eta zehatzen azaltzen duena A. Irigoyen (1978: 752 hh) da zalantzarik gabe
.
Sarasola-k bere lanean hurrengo hitzak dakartza:
Inork ez du zalantzan jartzen euskaraz izen-sintagma mugagabeak badaudela
.
Baina falta zaiguna mugagabetasun horren deskribapen zehatza da, zeren badirudi sintagman adierazten dena hiztunekiko ezagun izanaren irizpideak ez dituela, ez hurrik eman ere, kasu guztiak esplikatzen
.
Deskribapen horren ezean, gure aurreiritzien arabera, euskal deklinabidean gertatzen diren sinkretismoen laguntzaz, agerraldi konkretuak
.
Adibide bakar bat jartzeko, Leizarragaren (Mt 10, 5) Gentiletarát etzoaztela, eta Samaritanoén, hiritan etzaiteztela sar esaldian zergatik ez Samaritanoren edo, batez ere, zergatik ez hirietan?
Izenlagun mugatuak zergatik ez du izena mugatzen kasu honetan?
Zein kasutan mugatzen du?
Gertatzen dena, esaldi horretan ezein edo horrelako zerbait ezabaturik dagoela baldin bada, zein dira ezabaketa horren legeak?
Eta pasarte horren gainerako itzultzaile guztiek zergatik ematen dute hiri mugatuan?
oker?
Eta benetan axola duena, zein eredu har euskara batuan?
.
Lehenengo ta behin erran beharrean aurkitzen naiz nik badudala lan bat
Lan horretan, beste gauza askoren artean, erregela hau ere formulatzen da: Izen sintagma mugatzailerik gabekoa eta adjetiborik ere ez duena ezezko frase baten barruan agertzen baldin bada, delako izen sintagmak duen sustantiboaren edukia zeharo ezeztaturik gelditzen da
.